تأیید JWT اطمینان می‌دهد که توکن دستکاری نشده است، این یک مرحله کلیدی در احراز هویت امن است. توکن‌هایی که تأیید نمی‌شوند ممکن است به طور مخرب تغییر داده شده باشند و نباید به محتوای آنها اعتماد کرد.
الگوریتم‌های متقارن مانند HS256 از همان کلید برای امضا و تأیید استفاده می‌کنند، کلید باید دقیقاً همانند زمان تولید باشد تا تأیید موفقیت‌آمیز باشد.
الگوریتم‌های نامتقارن مانند RS256 از کلید خصوصی برای امضا و کلید عمومی برای تأیید استفاده می‌کنند، برای تأیید فقط نیاز به ارائه کلید عمومی است، که امنیت توزیع کلید را افزایش می‌دهد.
کلید اشتباه، توکن دستکاری شده، عدم تطابق الگوریتم، فرمت نادرست توکن از دلایل اصلی شکست در تأیید هستند، باید به ترتیب بررسی شوند.
پیشنهاد می‌شود در هر درخواست API، JWT را تأیید کنید تا از اعتبار توکن اطمینان حاصل کنید. برای تأیید با فرکانس بالا می‌توانید نتیجه تأیید را کش کنید تا عملکرد بهینه شود.
تأیید محلی از انتقال کلید از طریق شبکه جلوگیری می‌کند، خطر افشا را کاهش می‌دهد، به ویژه برای نیازهای تأیید توکن در محیط‌های حساس مناسب است.